ตอนสมัยเรียน ปวช.ไฟฟ้า ก่อนจบจะมีรุ่นพี่มาพูดในงานปฐมนิเทศ เพื่อให้น้องๆได้รับรู้ประสบการ์ณต่างๆที่ยังไม่เคยเจอ โดยรุ่นพี่ศิษย์เก่าจะมาถ่ายทอดให้น้องๆฟัง ผมจำไม่ได้หรอกว่าแกชื่ออะไรแต่แกทำมาหลายอย่างงานช่าง
หรือแม้กระทั่งเปิดคาร์แคร์ ประเด็นก็คือไม่ให้น้องๆเกิดความย่อท้อกับชีวิตจริงที่จะเจอ ทั้งในรั้วมหาวิทยาลัย หรือจะจบแค่ปวชแล้วไปทำงานเลยก็ตาม เท่าที่จำได้เหมือนแกผ่านอุปสรรคมามากมายจนแกเหนื่อยผิดหวังแทบหมดแรง แต่คำนึงที่แกพูดเพื่อให้กำลังใจตัวเอง และพูดเสียงดังฟังชัดเพื่อให้กำลังใจนักศึกษาที่ไม่มีประสบการ์ณชีวิตหลายคนได้ฟังคือ
“จะแหงนหน้าท้าเทวดาต่อย”
ดูซิระหว่างเรากับเทวดาใครจะชนะ โชคชะตาเรากำหนดเองได้ ขอเพียงตั้งใจและความพยายาม ตอนนั้นฟังยอมรับว่าฮึกเหิมแต่ไม่อินอะไรมากนักเพราะเรายังไม่ประสบพบเจอกับสิ่งเหล่านั้น จะเจอได้ยังไงเราแค่เด็ก ปวช เต็มที่ก็เรียนเครียด อกหักรักคุด แค่นั้น
แต่ก็แปลกใจเเวลาผ่านมานานสิบกว่าปีผมก็ยังจำคำนั้นได้จนถึงทุกวันนี้ โดยเฉพาะเวลาที่เรากำลังหมดเรี่ยวแรงทั้งการงาน หรือชีวิตที่มีปัญหาบ้างคำนี้จะเข้ามาในสมองเสมอ ต้องขอขอบคุณรุ่นพี่มากครับที่ทำให้มีกำลังใจและแนวคิดดีๆติดตัวมา
“เราไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะยอมแพ้ต่อโชคชะตา
แต่เราเกิดมาเพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาตัวเอง”