การจัดการความคาดหวังจะว่าไปมันก็คือ “กิเลส” มันคืนส่วนประกอบหลักอีกสิ่งของความทุกข์เลยก็ว่าได้ ซึ่งแต่ละคนระดับความคาดหวังจะไม่เท่ากับขึ้นอยู่กับ วิธีคิด รวมถึงจิตใจหรือแม้กระทั่งประสบการณ์ที่พบเจอในชีวิต
ประสบการณ์ที่พบเจอในชีวิต อาทิเช่นเห็นคนอื่น หรือเพื่อน มีบ้าน มีรถ ประสบความสำเร็จกว่า ซึ่งถ้าเป็นคนจิตใจมั่นคงก็อาจจะเป็นแรงผลักดันทำให้เราเพียรพยายาม เสริมสร้างทักษะ เรียนรู้เพื่อที่จะให้ได้เป็นแบบนั้นบ้าง หรือสำหรับบางคนอาจจะเฉยๆ ก็ดีไป แต่ถ้าเป็นคนที่จิตใจไม่มั่นคง กดดันตัวเอง ทำไม่ได้แล้วเกิดภาวะเครียด อดเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นไม่ได้ แต่ก็ “คาดหวัง” ว่าตัวเองจะต้องเป็นแบบนั้นให้ได้ พอยิ่งไม่ได้ก็เกิดความทุกข์ เกิดทำให้จิตใจไม่สงบสุข และใช้ชีวิตแบบอิจฉากดดันตลอดเวลา
อันที่จริงต้องพยายามฝึกการจัดการความคาดหวังให้ “อยู่กับความเป็นจริง” ต้องเรียนรู้แล้วยอมรับว่าบางอย่างไม่สามารถมีเหมือนใครได้ ทุกชีวิตบนโลกใบนี้ต่างคนต่างมีเส้นทางของตัวเอง และสิ่งที่ได้มาไม่เหมือนกัน จะให้ปลามาวิ่งบนบกคงไม่ได้ หรือจะให้สุนัขไปว่ายน้ำแข่งกับปลาก็ไม่ได้
มนุษย์เรานั้นต่างมีความสามารถคนละแบบ เหมือนบางคนร้องเพลงให้ตายก็ร้องไม่ได้ ฝึกหรือเรียนเท่าไหร่ก็ยังไม่ได้ แต่คนๆนั้นอาจจะเป็นคนมีความสามารถพูดโน้นน้าวผู้คนเก่ง หรือทำงานปราณีตได้ดีโดยไม่ต้องใช้ความพยายามสูง
คนเราทุกคนล้วนแตกต่างกัน อย่าพยายามเป็นเหมือนใคร เป็นตัวเอง มีความสุขในแบบของเราเอง